کتاب زنان کوچک

«اگر متواضع باشیم، دیگران این کمالات را در رفتار و صحبت‌های ما می‌بینند و احتیاجی نیست که آنها را نمایش بدهیم.»

«بچه‌ها به نعمت‌هایی که دارید فکر کنید، به نعمت‌هایی که دارید فکر کنید، به نعمت‌هایی که دارید فکر کنید.»

بهتر است آدم ترشیده‌ی خوشبخت باشد، اما همسری بدبخت یا دختری جلف و بی‌حیا نباشد و دائم دنبال شوهر بگردد. غصه نخور مگ. فقر به ندرت عاشق واقعی را رَم می‌دهد.

همه با من مهربان هستند و ما تا آنجا که می‌توانیم بدون شما شاد باشیم، شادیم. ایمی بقیه‌ی صفحه را لازم دارد. برای همین باید حرف‌هایم را تمام کنم. من یادم نمی‌رود که هر روز روی گلدان‌ها را بپوشانم و ساعت را کوک کنم و بگذارم هوای خانه عوض شود. لپ‌هی پدر را که همیشه می‌گوید مال بت است، ببوس. آه به خاطر عشتقان، زود زود بیایید. (از کتاب زنان کوچک)

کسی که فرو افتاده است نگران افتادن نیست
کسی که افتاده است مغرور نیست
و کسی که فروتن است
خدا همیشه راهنمای اوست
من به آنچه دارم راضیم
کم یا زیاد
با این حال خدایا! خشنودی تو را طلب می‌کنم
چون تو اینها را برایم حفظ می‌کنی

اما مادر یک خواننده‌ی مادرزاد بود. اولین صدایی را که هر روز صبح دخترها می‌شنیدند، صدای آواز مادر بود که شبیه چکاوک می‌خواند. و شب‌ها نیز آخرین صدا، صدای شاد او بود. چون بچه‌ها هیچ وقت آن‌قدر بزرگ نمی‌شدند که دیگر به لالایی آشنای او احتیاجی نداشته باشند.

من تظاهر به دانایی نمی کنم، اما اطرافم را مشاهده می کنم و چیزی بسیار بیشتر از تصور تو را می بینم. من به تجارب و تناقضات آدم ها علاقه مندم و با این که نمی توانم چگونگی اش را توضیح دهم، آن ها را به خاطر می سپرم و به نفع خودم ازشان استفاده می کنم. (از کتاب زنان کوچک)

تفریح بدون کار همان قدر بد است که کار بدون تفریح.

ساعت های منظمی برای کار و خوشگذرانی در نظر بگیر. هر روز را هم مفید و هم دلپذیر کن و با به کارگیری درست زمان، ثابت کن که قدر آن را می دانی. آن وقت، جوانی برایت افسوس های کمی خواهد داشت و زندگی به موفقیتی زیبا تبدیل خواهد شد. (از کتاب زنان کوچک)

جو اولین کسی بود که روز کریسمس در حالیکه هنوز سپیده سر نزده بود از خواب بیدار شد. نگاهی به دور و برش انداخت. بالای پیش‌ بخاری جوراب مخصوص کریسمس آویزان نبود. برای چند لحظه کمی دلخور شد، بعد به یاد حرف مادرش افتاد. دستش را زیر بالش سُر داد و جزوه‌ی کوچکی را که جلد زرشکی داشت بیرون کشید. انجیل عهد جدید حاوی داستانی قدیمی درباره‌ی بهترین روش زندگی. حالا جو می‌فهمید که منظور مادرش از اینکه هر دختری جزوه‌ی راهنمای خودش را خواهد داشت چه بوده.

او با گفتن «کریسمس مبارک» مگ را از خواب بیدار کرد و از او خواست زیر بالشش را نگاه کند. یک انجیل عهد جدید ولی با جلد سبز. آن دو بث و امی را هم بیدار کردند. هدیه‌ی آن‌ها هم همان جزوه‌های کوچک بود. یکی با جلد خاکستری، دیگری آبی. همه مشغول صحبت‌ کردن درباره‌ی جزوه‌ها بودند که آسمان به‌ تدریج گلگون و روشن شد و روز از راه رسید.

نیم ساعت بعد جو و مگ دوان‌ دوان خود را به آشپزخانه رساندند تا بابت هدیه از مادرشان تشکر کنند. جو پرسید: «مادر کجاست؟»

هانا در حالیکه اخم کرده و سرگرم آشپزی بود به آن‌ها نگاه کرد. او از زمان تولد مگ پیش آن‌ها مشغول به کار بود و همه به او به چشم یک دوست نگاه می‌کردند تا یک مستخدم. هانا جواب داد: «خدا می‌دونه کجاست! چند نفر برای گرفتن کمک سراغش اومدن و اونم رفت ببینه اونا چه چیزهایی لازم دارن. گمان نکنم هیچ زنی به قدر اون غذا و لباس و هیزم بذل و بخشش کرده باشه!» (از کتاب زنان کوچک)

من از طوفان ها نمی ترسم، چرا که دارم یاد می گیرم که چگونه کشتی خود را هدایت کنم.

«همه به طرف بخاری رفتند. مادر روی صندلی بزرگ نشست و بت روی زمین کنار پایش، مگ و ایمی روی دسته‌ها و جو به پشتی صندلی تکیه داد تا اگر نامه متاثرکننده بود کسی متوجه احساساتش نشود. آن روزها کم‌تر نامه‌ای نوشته می‌شد که متاثرکننده نباشد، به خصوص نامه‌هایی که از طرف پدرها فرستاده می‍‌شد. در این نامه‌، خیلی کم درباره‌ی سختی‌ها، خطرها و یا دلتنگی‌ها نوشته شده بود. این نامه‌ای بود سراسر امید و خوشحالی، پر از توصیف‌های زنده از زندگی در اردوگاه، پیشروی‌ها و اخبار ارتش. فقط در انتهای نامه، احساسات پدرانه غلیان کرده و با آرزوی بازگشت به خانه و دیدن دوباره‌ی دخترهایشان نامه را تمام کرده بود.

به آن‌ها بگو خیلی دوست‌شان دارم و از طرف من همه‌شان را ببوس. بهشان بگو روزها در فکرشان هستم و شب‌ها برای‌شان دعا می‌کنم و عشق و محبت آن‌ها دلم را گرم و خاطرم را آسوده می‌کند. یک سال انتظار برای دیدن دوباره‌ی آ‌ها زمان زیادی است اما به آن‌ها بگو در دوره‌ی انتظار باید همگی کار کنیم و این روزهای سخت را به بطالت نگذرانیم. می‌دانم که تمام حرف‌هایم را به یاد دارند و دخترهای خوبی برای تو هستند، وظایف‌شان را به خوبی انجام می‌دهند و با دشمن‌های درونی می‌جنگند و بر آن‌ها با زیبایی‌ها غلبه می‌کنند تا زمانی که من برگردم و بیش‌تر از همیشه به زنان کوچکم افتخار کنم.» (از کتاب زنان کوچک)