کتاب قلعه حیوانات

رفقا به یاد داشته باشید که هرگز نباید در شما تردیدی پیدا شود، هیچ استدلالی‬ ‫نباید شما را گمراه سازد. هیچ گاه به کسانی که می گویند انسان و حیوان‬ ‫مشترک المنافعند و یا ترقی یکی، منوط به پیشرفت دیگری است، اعتماد نکنید. این‬ ‫حرف ها دروغ محض است. بشر به منافع هیچ موجودی نمی اندیشد. در این مبارزه باید‬ ‫بین ما حیوانات، رفاقت و اتحاد کامل وجود داشته باشد. بشر جملگی دشمن و حیوانات‬ ‫جملگی دوستند. (از کتاب قلعه حیوانات)

قطع و یقین دارم که دیر یا زود عدالت اجرا خواهد شد.

«همه برابر اند اما بعضی برابرتر اند.»

اسکوئیلر با صدایی رسا گفت: رفقا، امیدوارم تصور نکرده‬ ‫باشید که ما خوک ها این عمل را از روی خودپسندی و یا به عنوان امتیاز‬ ‫انجام می دهیم. بسیاری از ما خوک ها از شیر و سیب خوشمان نمی آید؛ و من به شخصه از آن ها‬ ‫بدم می آید. تنها هدف از خوردن آن ها حفظ سلامتی است. شیر و سیب (از طریق علمی‬ ‫به اثبات رسیده، رفقا) شامل موادی است که برای حفظ سلامتی خوک کاملا ضرروری است. ما خوک ها کارمان فکری است. تمام کار تشکیلات مزرعه بسته به ماست. ما شب و‬ ‫روز مواظب بهبود وضع همه هستیم. صرفا به خاطر شماست که ما شیر را می نوشیم و‬ ‫سیب را می خوریم. (از کتاب قلعه حیوانات)

انصاف در این است که دنیای بهتری در جای دیگری وجود داشته باشد. (از کتاب قلعه حیوانات)

رفقا! ماهیت زندگی چیست؟ باید اقرار کرد که حیات ما کوتاه، پرمشقت و نکتب‌بار است.

حیوانات خارج، از خوک به آدم و از آدم به خوک و باز از خوک به آدم نگاه کردند ولی دیگر امکان نداشت که یکی را از دیگری تشخیص دهند. (از کتاب قلعه حیوانات)

آدم‌ها یگانه مخلوقی هستند که مصرف می‌کنند و تولید ندارند. نه شیر می‌دهند، نه تخم می‌گذارند. ضعیف‌تر از آن‌اند که گاوآهن بکشند. سرعت‌شان در دویدن به حدی نیست که خرگوش را هم بگیرند. با این حال اما ارباب مطلق حیوان‌اند. آدم است که آن‌ها را به کار می‌گمارد و از دسترنج حاصله، فقط آن‌قدر به آن‌ها می‌دهد که نمیرند و بقیه را تصاحب می‌کند. کار ماست که زمین را کشت می‌کند، و کودِ ماست که آن را حاصل‌خیز می‌کند؛ با این وصف ما حیوانات، صاحب چیزی جز پوست خودمان نیستیم. (از کتاب قلعه حیوانات)

جیره‌ی حیوانات به استثنای جیره‌ی خوک‌ها و سگ‌ها تقلیل پیدا کرد. اسکوییلر توضیح داد که تساوی مطلق در امر جیره‌بندی خلاف اصول حیوانی‌گری‌ست. به هر حال با آن‌که ظواهر امر حکایت از کمبود آذوقه می‌کرد برای اسکوییلر مشکل نبود که به حیوانات ثابت کند، در واقع کمبودی نیست و مقتضیات ایجاب کرده است که در میزان جیره تعدیلی به عمل آید. (اسکوییلر همیشه کلمه‌ی تعدیل را به کار می‌برد، نه تقلیل) اما در مقایسه با زمان آقای جونز همه چیز ترقی کرده بود. اسکوییلر به سرعت اعدادی پشت سر هم ردیف می‌کرد تا به حیوانات نشان دهد حالا از زمان آقای جونز، جوِ بیش‌تر، یونجه‌ی فراوان‌تر و شلغم زیادتری دارند، ساعات کم‌تری کار می‌کنند، و آب آشامیدن‌شان گواراتر، عمرشان طولانی‌تر و بهداشت نوزادان بهتر شده است؛ در طویله کاه بیش‌تر دارند و مگس کم‌تر آزار می‌دهد.
حیوانات تمام این مطالب را باور می‌کردند. در واقع خاطره‌ی دوره‌ی آقای جونز تقریباً محو شده بود. (از کتاب قلعه حیوانات)

داعیه داشت که از وجود سرزمین عجیبی آگاه است به نام «شیر و عسل» که همه‌ی حیوانات پس از مرگ به آن‌جا می‌روند. موزز می‌گفت این سرزمین در آسمان کمی بالاتر از ابرهاست، در سرزمین شیر و عسل هر هفت روزِ هفته، یک‌شنبه است، در آن‌جا تمام سال شبدر موجود است و بر درخت‌ها نبات می‌روید. (از کتاب قلعه حیوانات)

آدم‌ها را از صحنه دور سازید، مطمئن باشید ریشه‌ی گرسنگی و بیگاری تا ابد خشک می‌شود.

حیوانات در بیرون، از خوک به آدم، از آدم به خوک و باز از خوک به آدم نگاه می‌کردند، ولی دیگر امکان نداشت که یکی را از دیگری را تمیز دهند.

در ماه آوریل در مزرعه‌ی حیوانات، اعلام جمهوریت شد و بنابراین برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری برای انتخاب رییس‌جمهور منتخب حیوانات واجب شد. جز ناپلئون نامزدی برای انتخابات ریاست‌جمهوری نبود و او هم به اتفاق آرا انتخاب شد. (از کتاب قلعه حیوانات)

خدا به من دم عطا کرده که مگس‌ها را برانم، ولی کاش نه دمی داشتم و نه مگسی آفریده شده بود.

«هیچ سر در نمی‌آورم. هرگز باور نمی‌کردم که چنین اتفاقاتی در مزرعه‌ی ما پیش بیاید. به طور حتم عیب و نقص در خود ماست. تنها راه‌حلی که به نظرم می‌رسد این است که باید بیش‌تر کار کرد. از امروز من صبح‌ها یک ساعت زودتر از خواب بیدار می‌شوم.» (از کتاب قلعه حیوانات)

دیگر این‌که چه چیز در قیافه‌ی خوک‌ها تغییر کرده، مطرح نبود. حیوانات در بیرون، از خوک به آدم، از آدم به خوک و باز از خوک به آدم نگاه می‌کردند، ولی دیگر امکان نداشت که یکی را از دیگری را تمیز دهند.

اما از زندگ پرتجملی که زمانی سنوبال ذهن حیوانات را از آن پر کرده بود، یعنی طویله‌های مجهز به چراغ برق و آب سرد و گرم، و سه روز کار در هفته هیچ صحبتی در میان نبود. ناپلئون گفته بود این حرف‌ها برخلاف اصول حیوانی‌گری‌ست و سعادت و خوشبختی در کار زیاد و زندگی ساده است. (از کتاب قلعه حیوانات)

وضع خوک‌ها برای خنثاکردن دروغ‌های موزِز، زاغ اهلی، از این هم مشکل‌تر بود. موزز که دست‌پرورده‌ی مخصوص آقای جونز بود، و جدایِ این‌که جاسوس و خبرچین قهاری بود، حرافِ مرموزی هم بود. داعیه داشت که از وجود سرزمین عجیبی آگاه است به نام «شیر و عسل» که همه‌ی حیوانات پس از مرگ به آن‌جا می‌روند. موزز می‌گفت این سرزمین در آسمان کمی بالاتر از ابرهاست، در سرزمین شیر و عسل هر هفت روزِ هفته، یک‌شنبه است، در آن‌جا تمام سال شبدر موجود است و بر درخت‌ها نبات می‌روید. حیوانات از موزز نفرت خاصی داشتند، چون سخن‌چینی می‌کرد و دست به سیاه و سفید نمی‌زد. ولی بعضی از آن‌ها به سرزمین شیر و عسل اعتقاد پیدا کرده بودند و برای این که خوک‌ها آن‌ها را متقاعد کنند که چنین چیزی وجود ندارد ناگزیر از بحث و استدلال بودند. (از کتاب قلعه حیوانات)

باکسر گفت: «برای چه شلیک می‌کنند؟»
اسکوییلر گفت: «پیروزی را جشن گرفته‌ایم.»
باکسر از زانوان‌اش خون می‌چکید و یکی از نعل‌هایش افتاده بود و سم‌اش چاک برداشته بود و دوزاده ساچمه در پای عقب‌اش فرو رفته بود.
«کدام پیروزی؟»
«چه‌طور؟ کدام پیروزی، رفیق؟ مگر نه این است که ما دشمن را از خاک خود، خاک مقدس مزرعه‌ی حیوانات بیرون رانده‌ایم؟»
«ولی آسیاب بادی ما را ویران کردند. دو سال تمام روی آن کار کرده بودیم.»
«چه اهمیتی دارد؟ آسیاب بادی دیگری می‌سازیم. اگر دل‌مان بخواهد شش تا آسیاب هم می‌توانیم بسازیم. رفیق تو نمی‌توانی عظمت کاری را که کرده‌ایم درک کنی. همین زمینی که ما الان روی آن ایستاده‌ایم، در تصرف دشمن بود و اکنون در پرتو رهبری رفیق ناپلئون هر وجب آن را پس گرفته‌ایم.»
باکسر گفت: «پس ما چیزی را که قبلاً داشته‌ایم، پس گرفته‌ایم.» (از کتاب قلعه حیوانات)

ناپلئون نشان جدیدی به نام «نشان علم سبز» ایجاد کرد و آن را به خود اعطا کرد و داستان تاسف‌برانگیز اسکناس‌ها در شادمانی عمومی فراموش شد. (از کتاب قلعه حیوانات)

بعضی روزها به نظر حیوانات می‌رسید که در قیاس با زمان آقای جونز، با این‌که ساعات بیش‌تری کار کرده‌اند اما بهتر از پیش تغذیه نشده‌اند. صبح‌های یک‌شنبه، اسکوییلر از روی قطعه کاغذ درازی که با یکی از پاهای جلویی‌ش نگه می‌داشت، برای آنان می‌خواند که تولید مواد مختلف غذایی، دویست درصد، سی‌صد درصد و حتا پانصد درصد افزایش داشته است. حیوانات دلیلی نمی‌دیدند که گفته‌های او را باور نکنند. به ویژه که آن‌ها به طور روشن، شرایط زندگی پیش از انقلاب را به خاطر نداشتند. ولی بعضی روزها دل‌شان می‌خواست ارقام کم‌تری به خورد آن‌ها می‌دادند و غذای بیش‌تر. (از کتاب قلعه حیوانات)

زندگی اکنون پرمشقت است، انصاف در این است که دنیای بهتری در جای دیگری وجود داشته باشد. موضوعی که درک‌اش سخت و مشکل بود. (از کتاب قلعه حیوانات)

مالی پرسید: «آیا من در بستن روبان به یال‌ام آزاد خواهم بود؟»
سنوبال جواب داد: «رفیق! این روبانی که تو تا این پایه به آن علاقه‌مندی، نشان بردگی‌ست. قبول نداری که ارزش آزادی بیش از روبان است؟»
مالی قبول کرد، اما واضح بود که هنوز متقاعد نشده است.

عادت بر این جاری شده بود که هر عمل موفقیت‌آمیز و هر پیش‌آمد خوبی به حساب ناپلئون گذاشته شود. اغلب شنیده می‌شد که مرغی به مرغ دیگر می‌گوید: «تحت توجهات پیشوای ما رفیق ناپلئون، من ظرف شش روز، پنج تخم گذاشته‌ام.» (از کتاب قلعه حیوانات)

غاز نری که اطلاعاتی از توطئه داشت و به گناه‌اش نزد اسکوییلر اعتراف کرده بود با قارچ سمی خودکشی کرد

«آدم.» آدم‌ها، یگانه دشمن واقعی ما هستند. آدم‌ها را از صحنه دور سازید، مطمئن باشید ریشه‌ی گرسنگی و بیگاری تا ابد خشک می‌شود.
آدم‌ها یگانه مخلوقی هستند که مصرف می‌کنند و تولید ندارند. نه شیر می‌دهند، نه تخم می‌گذارند. ضعیف‌تر از آن‌اند که گاوآهن بکشند. سرعت‌شان در دویدن به حدی نیست که خرگوش را هم بگیرند. با این حال اما ارباب مطلق حیوان‌اند. (از کتاب قلعه حیوانات)

رفقا، پیامی که من برای شما آروده‌ام انقلاب است! من نمی‌دانم این انقلاب کی عملی خواهد شد، شاید ظرف یک هفته، شاید پس از یک‌صد سال، اما به همان اطمینانی که این کاه را زیر پای خود می‌بینم، قطع و یقین دارم که دیر یا زود عدالت اجرا خواهد شد. رفقا! این موضوع را در بقیه‌ی عمر کوتاه‌تان مد نظر داشته باشید. و از آن مهم‌تر این‌که این پیام را به کسانی که پس از شما پا به عرصه‌ی گیتی می‌گذارند، برسانید تا نسل‌های آینده برای رسیدن به آزادی و خودباروی تلاش کنند. (از کتاب قلعه حیوانات)

روشن‌کردن چراغ به منظور صرفه‌جویی در نفت قدغن شد. اما خوک‌ها به نظر مرفه می‌آمدند، در واقع همه در حال فربه‌شدن بودند.

تساوی مطلق در امر جیره‌بندی خلاف اصول حیوانی‌گری‌ست. به هر حال با آن‌که ظواهر امر حکایت از کمبود آذوقه می‌کرد برای اسکوییلر مشکل نبود که به حیوانات ثابت کند، در واقع کمبودی نیست و مقتضیات ایجاب کرده است که در میزان جیره تعدیلی به عمل آید. (اسکوییلر همیشه کلمه‌ی تعدیل را به کار می‌برد، نه تقلیل) (از کتاب قلعه حیوانات)

آدم‌ها یگانه مخلوقی هستند که مصرف می‌کنند و تولید ندارند. نه شیر می‌دهند، نه تخم می‌گذارند. ضعیف‌تر از آن‌اند که گاوآهن بکشند. سرعت‌شان در دویدن به حدی نیست که خرگوش را هم بگیرند. با این حال اما ارباب مطلق حیوان‌اند. (از کتاب قلعه حیوانات)